در زمینه مجازی سازی سرور، سه مدل اصلی وجود دارد که عبارتند از:

1. مجازی سازی سیستم عامل – Operating System Virtualization
2. شبیه سازی سخت افزار – Hardware Emulation
3. Paravirtualization

در مجازی سازی سیستم عامل، ناظر (Hypervisor or Virtual Machine Monitor (VMM)) بر روی یک سیستم عامل دیگر نصب می‌شود. در این حالت یک سیستم عامل بین لایه مجازی سازی و سخت افزار قرار دارد. به این مدل مجازی سازی، مجازی سازی نوع‌2 نیز می‌گویند.در این حالت، به سیستم عامل نصب شده بر روی سخت افزار، سیستم عامل میزبان یا Host گوند و به سیستم عامل‌های نصب شده بر روی ماشین مجازی یا Hypervisore سیستم عامل میهمان (Guest OS) گویند. از مهمترین نرم افزارهای هایپروازر نوع2 می‌توان به VMware Server، VMware Workstation، Virtual Server 2005 R2، Virtual PC 2007، Virtual Box و KVM اشاره نمود.

در مجازی سازی سرور، مدل شبیه سازی سخت افزار، ناظر یا VMM مستقیما بر روی سخت افزار نصب می‌گردد. این مدل را Hypervisor نوع1 و همچنین Bare Metal نیز می‌گویند. در این مدل، سیستم عامل‌های میهمان در ماشین‌های مجازی (Virtual Machine) یا VM نصب می‌شوند.

از مهمترین هایپروایزرهای این نوع می‌توان به Vmware vSphere ESXi، Microsoft Hyper-V، IBM PowerVM، Parallel Server bare metal، Xen Hypervisor و Oracle VM اشاره نمود.

Para virtualization  یک روش مجازی‌سازی است که برای ماشین مجازی یا مهمان یک اینترفیس سخت افزاری شبیه به لایه اصلی سخت افزاری ایجاد می‌نماید و منابع را در اختیار ماشین مهمان قرار می‌دهد. در این تکنیک از یک میکروکرنل یا هسته مرکزی بسیار کوچک استفاده می‌شود و سرعت و کارایی بالاتر از روش‌های دیگر تجربه می‌شود. این روش نیاز به ویرایش (Modify) ماشین میهمان دارد و این موضوع باعث می‌شود تنها سیستم عامل‌های اوپن سورس در آن مورد استفاده قرار بگیرند. نمونه این تکنیک توسط Xen استفاده می شود. اکثر مواقع در برابر Para virtualization سایر روش‌های مجازی سازی را Full virtualization می‌نامند. در شکل زیر مقایسه Para virtualization (سمت راست) با Full virtualization (سمت چپ) آمده است.